یک شمع برای روز خاطره ترنس ها
(ترنس افرادی هستند که هویت جنسی با جنسیت متفاوت است )
امتیاز کلیدی
نحوه پردازش غم و اندوه به رابطه درونی ما با خود احساسات بستگی دارد.
برای افراد ترنس ، تجربه از دست دادن متنوع است.
مردم تمایل طبیعی به مقایسه تجربیات دارند، اما مرگ غیرقابل مقایسه است.
غم و اندوه یک احساس منحصربه‌فرد و نادرست است که با تبعیض، محرومیت از حق رای، و آسیب‌های روحی آغشته شده است. در حالی که سوگ همه منحصر به فرد است، درمان سوگ برای افراد ترنس می تواند پیچیدگی بیشتری پیدا کند. در نظر بگیرید که چگونه هفته آگاهی از تراجنسیتی ها (13 تا 19 نوامبر) با یک شمع در روز یادبود ترنس (20 نوامبر) به پایان می رسد. یک هفته فعالیت اجتماعی با یک یادبود به پایان می رسد
به عنوان یک مشاور جوان به طور عجیب و غریب، به سمت درمان غم و اندوه کشیده شدم، زیرا تجربه من شبیه مدل انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی و پذیرش اغلب ارائه شده نبود. برخی ممکن است مراحل بیشتری یا کمتر را تجربه کنند. برخی ممکن است آنها را به ترتیب های مختلف تجربه کنند یا بارها و بارها آنها را مرور کنند.
سوگ فراتر از اندوه، افسردگی و درد دل، اندوه است می تواند مانند اشک های زاری، خشم انتقام جویانه، کسالت دلخراش، هراس مضطرب، تسکین بازدم، شادی نوستالژیک، و شرافت با وقار باشد. هیچ «راه درستی» برای سوگواری وجود ندارد، با این حال می‌تواند موانع زیادی برای روند سوگواری برای افراد ترنس در سوگواری و کسانی که برای مرگ یک فرد ترنس عزادار هستند وجود داشته باشد
فرآیند عاطفی
نحوه پردازش غم و اندوه به رابطه درونی ما با خود احساسات بستگی دارد. برخی به شدت احساسات را احساس می کنند. برخی دیگر آنها نگه می دارند. برخی به خرد عاطفی خود اعتماد دارند. دیگران می ترسند کنترل خود را از دست بدهند. بار دیگر، هیچ درست یا غلطی وجود ندارد، زیرا عوامل بسیاری مانند شخصیت، تنوع عصبی و فرهنگ خانوادگی وجود دارد
برای افراد ترنس ، ممکن است لازم باشد مکانیسم‌های دفاعی روانی مانند سرکوب عاطفی و جداسازی را نیز در نظر بگیریم
ما ممکن است احساسات خود را پایین بیاوریم تا توجه هات را به خود جلب نکنیم یا هویت جنسی خود را پنهان و محافظت کنیم. حتی اگر توجه جلب نکنیم ، تاکتیک‌های بقای قدیمی‌مان ممکن است به ما هشدار دهند که «احساسات را احساس نکنیم» و ما را به حداقل رساندن یا حتی عادی کردن سختی‌ها سوق می‌دهد. علاوه بر این، بررسی‌های اجتماعی سیاسی که افراد ترنس تحت آن قرار می‌گیرند، ما را مجبور می‌کند «همه چیز را با هم نگه داریم» زیرا لحظه‌ای که ما احساساتی را نشان می‌دهیم، کارفرمایان یا اعضای خانواده‌مان می‌توانند ما را به «بی‌ثباتی» متهم کنند. حتی در بدترین روزمان - ایستادن در مراسم تشییع جنازه - ممکن است هنوز برای اجرا احساس فشار کنیم.
در مقابل، پاسخ‌های ترومای تجزیه‌ای مانند مسخ شخصیت و غیرواقعی‌سازی می‌توانند برخی از ما را نسبت به احساسات خود بی‌حس کنند. ممکن است بخواهیم گریه کنیم اما برای انجام این کار تلاش می کنیم. ممکن است مزایای آسیب‌پذیری را بشناسیم، اما احساس کنیم از آن غفلت داریم. و هنگامی که در نهایت با احساسات خود در تماس باشیم، اندوه بجا مانده ما ممکن است از دهه‌های قبل سرازیر شود
تاریخچه از دست دادن
به عنوان افراد ترنس ، تجربه ما در مورد از دست دادن متنوع است. برای برخی، خودشکوفایی یک فرآیند یکپارچه‌سازی است که جنبه‌های متعدد هویت ما را می‌پذیرد و یکی می‌کند. با این حال، برای دیگران، این یک روند جدایی است. «رها کردن» خود قبلی‌مان می‌تواند ابعاد بسیاری از غم و اندوه را هم برای خانواده‌مان و هم برای ما به همراه داشته باشد. جراحی های تایید کننده جنسیت نمونه ماقبل آخر این هستند، زیرا ما رشد را رها کردیم.
با این حال، خسارات زیادی خارج از کنترل ما وجود دارد. اگر ما را طرد می کردند، ممکن بود خانواده بیگانه خود را غمگین کنیم، هر چند گیج کننده باشد. ممکن است همزمان عاشق آنها باشیم، دلتنگشان شویم، از آنها بترسیم و متنفر باشیم. به نوبه خود، حتی ممکن است خانواده ای را که هرگز نداشتیم، غمگین کنیم، خانواده ای که هرگز نبود، به خصوص اگر هرگز در خانه امن نبودیم.
در حالی که این تجربیات به خودی خود قوی هستند، می توانند احساس از دست دادن ما را در هنگام مرگ عمیق تر و بزرگ تر کنند. تبعید شده، ممکن است نتوانیم در مراسم تشییع جنازه والدینمان شرکت کنیم اگر خانواده اصلی ما، ما را نپذیرند. و اگر کسی را از خانواده انتخابی خود از دست بدهیم؟ کسی که واقعاً ما را برای آنچه هستیم در آغوش گرفته است؟ آیا کسی در پذیرش خود ما مؤثر است؟ سپس اندوه به شکافی تبدیل می شود، مانند شکافی در پایه ما
شرایط مرگ
ما تمایل طبیعی به مقایسه تجربیات خود داریم، اما مرگ قابل مقایسه نیست. از دست دادن کسی بر اثر سرطان با قتل یک عزیز کاملاً متفاوت است. به همین ترتیب، رابطه ما با فرد مورد نظر و سن او نیز در نحوه مبارزه با از دست دادن، زمان، مرگ و میر، پشیمانی، بی عدالتی، معنویت و سرخوردگی نقش دارد. سطح حمایت ما نیز در هر شرایطی متفاوت است، زیرا مشروعیت افراد ترنس حتی در مرگ زیر سوال می رود.
احترام به غم ما
غم و اندوه سقوطی غیرارادی در بازتاب وجودی است که ما را وادار می کند تا احساسات خود و نحوه پردازش آنها را فهرست کنیم. اندوه می تواند ما را تضعیف کند و در عین حال ما را شعله ور کند. هم تاریکی است و هم شب زنده داری شمع. نگرانی ما را وادار می کند به دوستان خود نزدیک شویم و خشمی که فعالیت ما را دو چندان می کند. این وزنه سنگینی است که در پس کلمات روشنگر و دانش وجود دارد که ما نمی توانیم آن را به سادگی بیان کنیم. به همین دلیل، یادبودها یک کارکرد درمانی دارند زیرا به ما اجازه می دهند احساسات آشفته خود را به سمت اقدامات عمدی هدایت کنیم.
اگر یکی از نزدیکان خود را از دست داده اید، ممکن است وقت آن رسیده باشد که یک مشاورکه در زمینه سوگ کار می کند پیدا کنید. گروه های پشتیبانی را در منطقه خود جستجو کنید. آن تماس تلفنی را با کسی که بتوانید به او اعتماد کنید، بزنید. و چند لحظه وقت بگذارید و آن شمع را در پنجره روشن کنید.
منابع
1. راس، ای. ک.،
