پیشرفت جدید در درک بی اشتهایی عصبی

یک مطالعه ژنتیکی مهم درک ما را افزایش می دهد.
بی اشتهایی عصبی (AN) یک بیماری ناتوان کننده و تهدید کننده زندگی است که با محدودیت غذایی، وزن کم بدن به میزان قابل توجهی، ترس از افزایش وزن یا چاق شدن، و درک تحریف شده از وزن یا شکل بدن خود مشخص می شود. این بیماری ، مانند اکثر اختلالات روانپزشکی ، با تغییرات در شناخت ، انگیزه و احساسات همراه است. حدود 1 درصد از زنان از این اختلال رنج می برند. در مردان بسیار کمتر دیده می شود.

پیشرفت در ژنتیک و زیست شناسی مولکولی امکان شناسایی ژن هایی را فراهم کرده است که در ایجاد اختلالات پزشکی خاص نقش دارند. برای بیشتر اختلالات روانپزشکی ، بسیاری از ژن ها در معرض خطر ابتلا به فرد در حال ایجاد اختلال روانی هستند. بیش از 100 ژن برای اختلالات رایج تا به امروز مورد مطالعه قرار گرفته است

در مطالعه ای که اخیراً در Nature Genetics منتشر شده است، محققان اطلاعات ژنتیکی 16992 فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی را با اطلاعات ژنتیکی 55525 فرد کنترل مقایسه کردند. تجزیه و تحلیل آنها شواهدی را ارائه می دهد که AN یک اختلال روانی و متابولیک است. نویسندگان با استفاده از اصطلاح "متابو روانپزشکی" برای توصیف این بیماری نتیجه گیری می کنند.

مطابق با گزارش‌های اخیر که ژنتیک مشترک را در انواع بیماری‌های روانپزشکی نشان می‌دهد، نتایج این مطالعه جدید نشان می‌دهد که AN از نظر ژنتیکی با چندین اختلال روان‌پزشکی دیگر از جمله اختلال وسواس فکری-اجباری، اختلالات اضطرابی، اختلالات افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است. علاوه بر این، آنها دریافتند که AN احتمالاً شامل ژن هایی است که متابولیسم، گرسنگی و اشتها را تنظیم می کنند. همچنین ژن هایی در تنظیم پارامترهای اندازه بدن مانند اندازه دور کمر و باسن نقش دارند و AN نیز از نظر ژنتیکی با اینها مرتبط است.

نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ژن‌هایی که اندازه/شکل بدن و متابولیسم را تنظیم می‌کنند ممکن است تا حدی زیربنای AN باشند و ژن‌های مرتبط با فرآیندهای متابولیک می‌توانند دلیل اصلی احساس نیاز افراد مبتلا به AN برای کاهش وزن باشند. بنابراین، تمایل بیماران مبتلا به AN به لاغر شدن ممکن است منعکس کننده اختلال عملکرد متابولیک باشد و نه صرفاً روانشناسی غیر طبیعی.

بهبود روانشناختی زمانی رخ می دهد که افراد مبتلا به AN بتوانند مقدار معینی وزن را به دست آورند. از آنجایی که ژن ها ممکن است در انگیزه لاغری دخیل باشند، برای افراد مبتلا به AN بسیار دشوار است که به وزن مناسب برسند و سپس وزن بدن خود را حفظ کنند که با بهبود فیزیولوژیکی و روانی مرتبط است. در واقع، بیماران مبتلا به AN در تلاشند تا نیازهای متابولیکی تنظیم شده ژنتیکی را جبران کنند.

نویسندگان امیدوارند که نتایج مطالعه آنها رویکردهای درمانی جدیدی را تحریک کند. شاید درمان‌هایی که برخی از سیستم‌های متابولیک درگیر در این اختلال را هدف قرار می‌دهند، ممکن است مکمل‌های مؤثری به درمان‌های روان‌درمانی و روان‌درمانی فعلی باشند. AN مجموعه پیچیده‌ای از بیماری‌ها است که به شدت به درمان‌های جدید و مؤثرتر نیاز دارند، بنابراین این نتایج جدید امید به آینده را فراهم می‌کند.

منابع

واتسون، H.J.، و همکاران. (2019). مطالعه انجمن گسترده ژنوم هشت جایگاه خطر را شناسایی می کند و منشأ متابو روانپزشکی را برای بی اشتهایی عصبی نشان می دهد.