معمولا به این دلیل سراغ روان درمانی می رویم که یا قصد داریم دردهای مان را تسکین دهیم یا میخواهیم خودمان رابهتر بشناسیم .شاید گاهی اوقات به جای تحمل کردن تجربه پیش روی خود ،امیدوار هستیم که روان درمانی ،درمان دارویی ویا مراقبه بتواند تجربه مارا تغییر دهد .در بدترین حالت ،حتی امکان دارد امیدوارباشیم که روان درمانی ما را تبدیل به فرد دیگری کند وبا این شیوه مارا درمان کند .
فردی که با پدری پرتوقع وایرادگیر بزرگ شده مثل پدرش یک ابر درمانگر میخواست در روابط دیگر خود با زن وفرزند هم به همین شکل رفتار می کرد کماگرا وایده آلیسم بودن ،او سعی می کرد که از نظر همه ،تمام وکمال باشد بااین کار خودرا خسته کرده بود این مرد برای جلوگیری از بروز درگیری وتضاد،تمام عمرش راصرف تبدیل شدن به چیزی کرده بود که دیگران می خواستن شاید دیگران عاشق تصویری بوده اند که اواز خودش نشان می داد
به او گفتم "اگر واقعیت ،همون نواقص تو باشد چی ؟این طوری ،واقعی هستی اما ایده آل نیستی "
ما همیشه در مقایسه با ایده آل ها ناقص هستیم .ما نمی توانیم از آنچه که هستیم فرار کنیم صد درصد تلاش برای رفع نواقص وبهتر شدن خودمان خوب است اما تلاش برای ایده آل بودن درچشم دیگران صد درصد اشتباه است.ویا حتی از مردم توقع وانتظار بالا داشتن فرد را به ناامیدی وخستگی روانی میرساندوشاید این خصیصه را فرد از والدین وام گرفته است تا بتواند ناامید شدن دیگران از خود را تحمل کند والدی که تلاش کرده هیچ زمان فرزندش ناامیدش نکند این ایده آلیسمی را پرورش داده وفردی که از کودکی یاد گرفته همین کار را بادیگران بکند یعنی خود را در معرض خطر قرار دادن .
