تا حالا چند بار وسط خستگی‌های روزانه با خودت گفتی:
وقت خودم رو ندارم…؟
اگر تو هم یکی از اون والدینی هستی که همیشه خودش رو فراموش می‌کنه، این پست برای توئه!
تا حالا چند بار وسط خستگی‌های روزانه با خودت گفتی:
«وقت خودم رو ندارم…»؟
اگه تو هم یکی از اون والدینی هستی که همیشه خودش رو فراموش می‌کنه، این \پست ببین و چند لحظه توش زندگی کن:
ناهید، مادر یک پسر ۹ ساله و دختر ۴ ساله است. از صبحِ خیلی زود تا دل شب درگیر کار خانه، پخت و پز، مدیریت تکالیف بچه‌ها، رساندن و آوردن از کلاس‌ها و حتی خریدهای است.
توی این هیاهو، هر وقت به آرزوها و علاقه‌های خودش فکر می‌کند، فوراً خودش را قانع می‌کند که الان “وقت نیست”، یا “بچه‌ها مقدم‌ترند”، یا “تا این کار هم تموم نشه نمی‌تونم به خودم برسم”.
کم‌کم ناهید متوجه می‌شود مدتی است بیشتر عصبی می‌شود، زود رنجش می‌گیرد و شب‌ها بی‌حوصله‌تر از قبل است. حتی فهمیده کمتر لبخند می‌زند و ناخواسته با بچه‌ها تند صحبت می‌کند.
یک شب، پسرش بی مقدمه می‌پرسد:
«مامان چرا همیشه خسته‌ای؟»
ناهید توی آینه نگاه می‌کند و انگار تازه یادش می‌آید: خودش هم آدم است! با نیازها و آرزوهای خودش.
پیام مشاور
اگر والدین مثل ناهید مدام وقت و انرژی خود را به همه بدهند اما برای خودشان هیچ سهمی قائل نشوند، مخزن عاطفی‌شان خالی می‌شود و این خستگی کم‌کم روی حال روحی و رابطه‌شان با بچه‌ها هم اثر می‌گذارد.
پر کردن این مخزن، لطف به خود و کل خانواده است، نه خودخواهی!
تمرین پیشنهادی ساده:
امشب یکی از کارهایی که دوست داشتی اما مدت‌ها عقب انداختی (یک کتاب ده‌صفحه‌ای، یک موسیقی یا حتی ۱۰دقیقه پیاده‌روی) را برای خودت بردار.
بعد از آن، احساست را بنویس یا با یک روان شناس خانواده مطرح کن.
و در پایان
تو آخرین باری که برای خودت وقت گذاشتی کی بود؟
با سواد عاطفی چقدر آشنایی داری ؟
حتما مطالب در این راستا در پست های دیگر مطالعه کنید و درصورت نیاز و صحبت با یک مشاور و روان شناس خوب تهران با ما تماس بگیرید
منتظر شنیدن تجربه‌هاتون هستم.
